دوشنبه, 01 اردیبهشت,1404
رسم اصیل روستائیانِ ایرانی است.
هر منطقه‌ای اسمی برایش گذاشته است.
اینجا در روستای کچرانلو بهش می‌گویند یاوار؛
از همیاری و همکاری می‌آید.
به پاس زحمات گروه جهادی، اهالی روستا هر چه داشتند را گذاشتند و دو روزه تعداد زیادی فطیر یا همان نان روغنی را پختند.
می‌پرسید چرا؟
می گویم: گروه ۱۵۰ نفره جهادی، کاری کردند کارستان.
چند سالی بود، کچرانلو بحران آب داشت.
طوری که از ۴۰۰ خانوار روستا، ۲۵۰ خانوار از آنجا مهاجرت کردند.
وقتی این گروه ساعت ۷ صبح وارد روستا شدند، اهالی آنجا نزدیک یک ساعتی بود که به پیشوازشان منتظر نشسته بودند.
یکی از جهادی‌های هیأت پرسید؟ اینجا چه خبر است؟ شما چرا به اینجا آمدید؟ نیازی به این استقبال و این زحمت نبود؟
یکی از بین جمع جواب داد شما طعم تشنگی نچشیدید که بدانید این کار، چقدر برای ما مهم است.
این مسئله شدنی نبود اگر مردم پای کار نمی‌آمدند.
پروژه آبرسانی به روستایی که چند سالی است دچار چالش‌های آبی شده در سه روز با موفقیت کامل انجام شد.
طبق برآوردهای مسئولین، حداقل سه ماه پیگیری مستمر لازم داشت تا پروژه تمام شود.
برآورد هزینه‌های دولتی مبالغ زیاد و سنگینی بود.
ولی وقتی کار، مردمی پیش برود. هفت برابر صرفه جویی اقتصادی هم دارد.
خیر و برکت در کار جمعی است.
عهدتان مانا
عمرتان پر ثمر
سارا رحیمی
پنج‌شنبه | ۲۸ فروردین ۱۴۰۴ | #خراسان_شمالی #بجنورد
راوی‌راه؛ روایت خراسان شمالی
eitaa.com/raviraah