سه شنبه, 02 اردیبهشت,1404
فتح خرمشهر تا یوم الانتقام از صهیونیسم
۴۲ سال از فتح خرمشهر گذشته ولی کسی خبر ندارد که مادر شهید شهناز حاجی شاه که دخترش همان هفته اول جنگ در اطراف خرمشهر به شهادت رسید چه حال و روزی داشت لحظه آزادی خرمشهر؟
کسی نمی‌داند بازمانده‌های نهضت جنگل در ایام فتح خرمشهر چه شوق و حسرتی توامان را تجربه می‌کردند؟
کسی چه می‌داند فعالان نهضت ملی نفت که سرخورده از کودتای ۲۸ مرداد آمریکا منزوی و افسرده بودند چه بهجت و شادی‌ای را از قِبَل فتح خرمشهر، این بزرگترین و مهمترین شادی ملی تجربه می‌کردند؟
کسی چه می‌داند از حال و روز میلیون‌ها ایرانی در آن بزرگترین شادی ملی؟
کسی نمی داند این لحظات گرانبهای از تاریخ ایران بر یک یک مردم ایران چه گذشته؟ که اگر اکنون روایت‌ها و گزارش‌هایی از آن دوران داشتیم اوضاع فرهنگ روزمره‌مان فرق می‌کرد.
از این لحظات بزرگ بر ملت ایران بسیار گذشته؛ لحظات حماسی و عاطفی، بغض‌آلود و غیرت برانگیز، شگفت‌انگیز و بکر؛
اما کمتر کسی به فکر گزارش‌نویسی آن روزها و لحظات بوده است.
گزارش، روزنوشت، شرح‌حال و از این دست، کار بسیار مهمی است که غالبا مهم جلوه نکرده تا اینکه وضع امروز ما نسبت به گذشته نسيان است و فراموشی...
و اما سحرگاه ۲۶ فروردین ۱۴۰۳ لحظه ترکیدن بغض میلیون‌ها مظلوم است که آوار شد بر سر اسرائیل کودک‌کشِ حیوان.
کسی چه می‌داند مادر شهیدان خالقی‌پور که سه فرزندش را در آرزوی زیارت کربلا و قدس تقدیم اسلام کرد چه حال و احوالی دارد؟ کسی چه می‌داند حال و هوای مزار حاج قاسم و کرمانی‌ها چیست؟ کسی چه می‌داند حال و احوال خانواده، رفقا و همرزمان شهید صدرزاده الان چطور است؟ او که خود را آماده نبرد با اسرائیل می‌کرد. کسی چه می‌داند...
فرماندهان و رزمندگان و پاسداران که کار خودشان را می‌کنند بعون الله. اما مساله این است که فرهنگی‌ها از تکلیف‌شان عقب نیافتند. همان یک فتح خرمشهر که از هزاران هزار گزارش و روزنوشت مردمی بی‌نصیب ماند برای رو سیاهی همه ما کافی است. ۲۶ فروردین را بنویسیم، گزارش کنیم؛ این ابراتفاق جهان اسلام را که به دست پرافتخار ایرانی رقم خورد.
۲۶ فروردین مهم است. خیلی خیلی مهم است. پژواک ناله هزاران هزار کودک به خون غلطیده ظلم صهیونیسم است. چندصد میلیون نفر آرزوی بودن در این لحظه را داشته‌اند که اکنون در این دنیا نیستند. قدر این لحظه شگفت‌انگیز مقابله با فرعون زمان را بدانیم. این لحظه و روز را این یوم الله را ثبت کنیم. از درون خانه تا خیابان و محل کار. روایت شادی‌ها، بهت‌ها، حتی نگرانی‌ها و... نهضت مشاهده از همه برمی‌آید در میدان جامعه باشیم و ببینیم و بنویسیم؛ همین!
تاریخ طلب خواهد کرد میلیون‌ها گزارش مردمی از این روز عجیب، بزرگ و شگفت انگیز را...
مسعود ملکی
یکشنبه | ۲۶ فروردین ۱۴۰۳ | #تهران