وَ یُطعِمونَ الطَّعام...

با آقامهدی زین‌الدین چندتا از منافقین را به زندان اوین می‌بردیم.

بعد از ظهر، گرسنه و خسته رسیدیم تهران. غذایی هم نبود. به اندازه دو سه نفر غذا از تهِ دیگ‌ها جمع کردند.

آقامهدی بشقاب‌ها را گذاشت جلوی منافقین.

گرسنه از زندان آمدیم بیرون.

- حاجی این چه کاری بود؟ خودمون بی‌ناهار موندیم...

- به دستور مولا عمل کردیم. اسیر بودن. اگه اینا بمیرن برای آخرتمون جواب داریم، اگرم زنده موندن پیش دوست و آشنا می‌گن که پاسدارا چه‌جور برخورد کردن...

خاطرهٔ محمدتقی جعفری

به قلم محمدصادق رویگر

پنج‌شنبه | ۲۱ فروردین ۱۴۰۴ | #قم

روایت قم

ble.ir/revayat_qom