چهار شنبه, 11 تیر,1404
"خانه" و "خانواده" برای ما مردها، محدود به چند خشت آجر ساده و یک بنای خشک و بی‌روح نیست. خانه برای ما، پناه آخر است. وقتی خسته‌ایم از تمام دل‌مشغولی‌های زندگی. خلاصه کنم: خانه، معبدِ ماست. بی‌جهت نیست دوست داریم آن را "مسکن" بنامیم: محل سکینه و آرامش!
و البته که شرف المکان بالمکین!
خانواده، راز این انس و آرامش ماست درخانه. یک دلیل‌ش هم شاید سفرهای خانوادگی ماست.
منزل به منزل که عزم‌سفر داریم، خانواده را همراه می‌کنیم؛ هرچه سفر شیرین‌تر، شوق ما برای همراهیِ اهل خانه بیشتر!
با خودم گفتم: احتمالاً دکتر ،خیلی، اهل سفر نبود!
شایدم می‌خواست زیباترین سفر دنیا را با خانواده‌‌اش سیر کند؛ سفر شهادت! همین بود که به خانه برگشت...
و دکتر به‌پاس همه‌ی این سالیانی که خانواده‌‌اش غریبانه زیستند، امروز بزرگترین "تشییع خانوادگی" را با رنگ شهادت برای‌شان مهیا کرد...
سید مازیار حسینی
جمعه | ۶ تیر ۱۴۰۴ | #گیلان #رشت
پس از باران؛ روایت‌های گیلان
ble.ir/pas_az_baran