دوشنبه, 16 تیر,1404
چه صحنه عاشقانه‌ای ساختی
دلبرانه به سوی امامت
با سر دویدی
سینه زنان
کنار حضرت یار
تو از طرف همه ملت دویدی
قلم و برگه‌هایت را انداختی
دستان خود را برای حضرت یار باز کردی
خوشا به سعادتت
امام برایت درگوشی گفت!
در گوشی ایی که شد یک حماسه
ای ایران بخوان!
و گریه کرد چه کسی با ای ایران گریه می‌کند جز حضرت یار!
او به ملت می‌فهماند: «وطن را دریابید»
حرف نمی‌زند
خطبه نمی‌خواند
اشاره می‌کند
ایران را دریابید!
سینه زنان، ای ایران را خواندیم
شبی دیدنی و ماندنی!
گریه و لبخند توام شده بود
نه روز پای منبر بودیم
اما امام‌مان را ندیده بودیم
حق داشتیم
گریه کنیم و با شوق دیدار بخندیم
صدیقه فرشته
شنبه | ۱۴ تیر ۱۴۰۴ | شب عاشورا | #اصفهان #کاشان