علی هندی

رفته بودم دنبال علی هندی تا ببینم این روزها حالش چطور است. عید غدیر برای اولین بار دیدمش. از جانبازهای قدیمی بود. هنوز هم پا کار نظام و انقلاب بود. انگار هیچ وقت جنگ برایش تمام نشده بود.

موقع کشیدن پرچم اسراییل کف خیابان دیده بودمش. برای غزه و لبنان کمک جمع‌آوری می‌کرد و روز و شب‌هایش با کارهای فرهنگی می‌گذشت. آرزویش نابودی اسراییل بود. می‌گفت: تمام راهپیمایی‌ها می‌توانم همین‌جا پیدایش کنم. در میعادگاه پیدایش نکردم؛ پرچم کف خیابان رو به محو شدن بود درست مانند خود اسراییل.

زینت خسروی

شنبه | ۷ تیر ۱۴۰۴ | #تهران مراسم تشییع شهدای اقتدار