شنبه, 17 خرداد,1404
تنها دعایی که از بچگی‌ام یادم مانده که هیچ چشم شور و دست زوری نتوانست رویِ تقدیر اجابتش خط و‌خش بیندازد همان بود که بعدِ نماز جماعت می‌خواندیم «خدایا خدایا تا انقلاب مهدی از نهضت خمینی محافظت بفرما»
شُعارِ ساده آدم‌های معمولی دهه شصت و آن روی منشورِ فنّی و ریشه‌داری که خدا نوشته بود «إِنَّ حِزۡبَ ٱللَّهِ هُمُ ٱلۡغَٰلِبُونَ»
غلبه‌ای که نه تاریخ مصرف داشت و نه مکان‌بردار بود! و نه حتی پایش را به پای کسی بسته بودند. حتی به پای آقای خمینی!
حتی آقای خمینی...
مردم دعا می‌کردند و خدا مشروط اجابت می‌کرد. اهل من باشید نگهش می‌دارم. خدا زبانش زبانِ اهل اشاره است. بی‌هیچ نسبت خانوادگی و فامیلی سکّه این عصر را به اسم حضرت روح‌الله زد و میراث همه انبیاء را به پر عبای او ریخت. علی ایّ حال نه ما و نه پدرانمان مستجاب الدعوه نبودیم و خدا اجابت دعای‌‌مان را به دامنمان ریخت. فقط به برکت روح‌الله.
حالا اسم نهضت خمینی تا کجاها که نرفته! چه آتشی که در دل‌ها روشن نکرده. به گوش چه آدم‌هایی که نرسیده. روی چه در و دیوارهایی که حک نشده. روی چه سربندهای که ننشسته! چه مُرده‌ها که زنده نکرده. «یا مُحیّ»
دودوتا چهارتای خدا با حساب و کتاب آدم فرق دارد. گاهی گروه کوچکی از شلوار سه خطی‌های پا پتی را دستِ خالی بر سپاه بزرگی از ابزار پیروز می‌کند تا سنت فرعونی دارندگی و برازندگی را ضایع کند. خمینی ترجمه ساده و دست یافتنی «غلبه» در منشور حزب‌الله بود که به کوری چشم حسودان تنگ نظر و عنودان بد گُهَر خدا تا این لحظه و این ساعت نهضتش را نگه داشته و پخش کرده توی عالم. عمر نهضت روح‌الله به بلندای عمر نوح باشد ان‌شاالله.
«خدایا خدایا تا انقلاب مهدی از نهضت خمینی محافظت بفرما، خامنه‌ای امام، رهبر عالی مقام به لطف خود نگه دار.»
طیبه فرید
ble.ir/tayebefarid
چهارشنبه | ۱۴ خرداد ۱۴۰۴ | #فارس #شیراز