چهار شنبه, 14 خرداد,1404
غروب پنج‌شنبه راهی مشهد بودیم؛
که خبر شهادت یحیی سنوار روی صفحه گوشی‌ام آمد.
لحظه‌ای متحیر از این خبر بودم.
اتفاقات عجیب و غریب این چندماهه در کسری از ثانیه از جلوی چشمانم گذشت.
شهادت رئیس جمهور،
شهادت اسماعیل هنیه،
شهادت سیدحسن نصرالله،
وعده صادق۲
و شکست خفت بار دستگاه‌های امنیتی اسرائیل و هم پیمانانش،
و حالا،
شهادت مغز متفکر عملیات طوفان الاقصی
یحیی سنوار...
سید حسن نصرالله روحت شاد که در وقت شهادت سردارمان از سیده زینب گفتی و دلمان را آتش زدی
«چه خون‌ها از ما ریختید
چه جگرها از ما سوزاندید...»
تصاویر شادی مردم اسرائیلی روی کانال‌های خبری قرار گرفته بود...
شادی‌تان کوتاه باد
یاد سخن مقام معظم رهبری افتادم
«شرایط کنونی منطقه به گونه‌ای است که هم برای دشمن صهیونیستی شرایط مرگ و زندگی است و هم برای جبهه حق»
با یادآوری این جمله حس کردم
دشمنان از همیشه به ما نزدیکترند
و شمشیر ما از همیشه برای آنها برنده‌تر...
جدال سنگینی در این عالم به راه افتاده
همه چیز در ذهنم فروکش کرده بود
این روزها بیشتر از همیشه با مرگ مأنوس شده‌ایم
و پرچم عزای این چندماهه در دلم پایین نمی‌آمد،گ.
نهیبی به خودم زدم؛
حوادث این روزها مجال عزاداری از ما می‌گیرد.
و چقدر در این رفتن‌ها عزت نهفته است.
به مشهد رسیده بودم و در صحن حرم قدم می‌زدم و فکر می‌کردم؛
کمربندها را باید محکم بست که انگار روزگار امروز آبستن حوادث بزرگیست...
که آیه‌ای از قرآن به خاطرم رسید:
وَلَا تَهِنُواْ وَلَا تَحۡزَنُواْ وَأَنتُمُ ٱلۡأَعۡلَوۡنَ إِن كُنتُم مُّؤۡمِنِينَ
سستى مكنيد و غمگين نشويد، كه شما [از ديگران] برتريد ،[البتّهّ] اگر با ايمان باشيد
سوره آل عمران، آیه ۱۳۹
سارا رحیمی | از #بجنورد
جمعه | ۲۷ مهر ۱۴۰۳ | #خراسان_رضوی #مشهد