سه شنبه, 10 تیر,1404
از پسرک خوشم نیامده بود. کمی قمپز بود و لهجه‌اش تهرانی.
باهاش بازی نکردم و رفتم خانه. به بابا گفتم: «بابا! ای بچوکه تهرونیه؟!»
- نه باباجون. نوه حاج خلیل هست.
حاج‌خلیل، معمار معروف شهر، توی آن کوچه‌ای که عرضش به ١٠ متر هم نمی‌رسید، درست همسایه روبرویی‌مان بود.
- نوه حاج‌خلیل؟ تا حالا چرا ندیده بودمش؟
- اینا لبنان زندگی می‌کنن.
- چرا لبنان؟
- باباش پاسداره و بچه‌هاش هم اونجا بزرگ شدن.
برایم تازگی داشت؛ پاسداری که با خانواده‌اش سال‌ها است ساکن لبنان شده. فضولی‌ام گل کرد. دوست داشتم قیافه‌اش را ببینم: «یه هم‌محله‌ای که پاسدار هست و لبنان زندگی می‌کنه.» اصلا لبنان را نمی‌شناختم. دلیل حضور پسر حاج‌خلیل را هم نمی‌توانستم بفهمم.
تا اینکه چند وقت بعد، لبنان شد مرکز اخبار. منی که توی عالم نوجوانی درگیر جام‌جهانی و ستاره محبوبم، زین‌الدین زیدان بودم، از شنیدن اخبار حمله صهیونیست‌ها به لبنان ناراحت بودم؛ اما نه آن‌قدر که قید لذت دیدن آخرین جام‌جهانی با حضور زیدان را بزنم.
تنها چیزی که باعث می‌شد کمی دنبال اخبار لبنان باشم، آن پسربچه، نوه حاج‌خلیل و پدرش بود.
زن و بچه‌های لبنانی با مظلومیت دنیا را صدا می‌زدند اما من و امثال من خودمان را با جام جهانی فوتبال مشغول کرده بودیم. جامی که بالاخره به زیدان هم نرسید و تقریبا لذت فوتبال برای من هم تمام شد.
خیلی سال گذشت. دست تقدیر من را از اقلید کشانده بود شیراز. یک روز، همکارم رسول، که درگیر مصاحبه با یکی از مدافعان حرم اقلیدی بود، بی‌مقدمه گفت: «حاج‌یونس رو می‌شناسی؟»
- نه. کیه؟
- یکی از بچه‌های اقلید و آباده که سال‌ها سوریه و لبنان هست.
- نه. حالا چی شنیدی ازش؟
- فلانی که از خاطرات سوریه‌اش می‌گه، می‌فهمه یک اقلیدی به اسم حاج‌یونس اونجاس. سراغش رو می‌گیره تا اینکه بالاخره پیداش می‌کنه. می‌گفت وقتی دیدمش: بلند گفتم، بابا این که حسین، پسر حاج‌خلیل هس.
این را که گفت، پرت شدم به ۱۸ سال قبل. بعد هم عکس‌های حاج‌یونس کنار حاجی شهیدمان آمد جلوی چشمم. حاج‌یونس حالا از فرماندهان نیروی قدس شده بود.
چند روز پیش، دوباره رسول آمد و گفت: «حاج‌یونس شهید شده؟»
جا خوردم.
- حاج‌یونس احتمالا لبنان بوده و فعلا هم خبر آنچنانی نیست.
- ظاهرا توی جلسه فرماندهای اطلاعات سپاه بوده.
زنگ زدم بابا. همان اول گفت: «حسین، پسر حاج‌خلیل رو هم که زدن.»
- پس خبر درسته.
هیچ‌وقت ندیدمش. با این وجود برایم غریبه نبود. هرچند گمنام بود؛ آن‌قدر که همین حالا هم می‌گویند: «پسر حاج‌خلیل شهید شد.»
پ.ن: شهید حسین (ابوالفضل) نیکویی از فرماندهان نیروی قدس سپاه پاسداران، در حملات اخیر رژیم صهیونیستی به کشورمان به شهادت رسید. این شهید بزرگوار، روز ٩ تیرماه ١۴٠۴ بر روی دست مردم شهیدپرور اقلید تشییع و در گلزار شهدای این شهر به خاک سپرده شد.
محمدصادق شریفی
سه‌شنبه | ۱۰ تیر ۱۴۰۴ | #فارس #شیراز
حافظه؛ حسینیه هنر شیراز
ble.ir/hafezeh_shz