گاهی دستش خسته می‌شد...

گاهی دستش خسته می‌شد اما به ثانیه نرسیده دوباره دستش علم می‌شد. اصرار داشت همه عکس را ببینند. پدر پرچم ایران را روی دوشش انداخته بود. از نگاه‌های گاه و بی‌گاهش می‌شد فهمید از هم‌جواری با دخترش لذت می‌برد. می‌گفت «شهدا جونشون رو به خاطر فردای من دادن خجالت می‌کشم به خاطر درد دستم رو پایین بیاورم...»

زینت خسروی

شنبه | ۷ تیر ۱۴۰۴ | #تهران مراسم تشییع شهدای اقتدار