شنبه, 14 تیر,1404
فقط یک اسم بود. کسی نمی‌دانست حاج رمضان کیست. اما ردپای او در تمام پرونده‌های مربوط به سرزمین فلسطین دیده می‌شد. بی‌آنکه دنبال شناخته شدن باشد روابط بین جمهوری اسلامی ایران و گروه‌های مقاومت فلسطینی را تنظیم می‌کرد. «معمار صادق مقاومت فلسطین» بود.
در دیدارهای رسمی گوشه‌نشین بود. کمتر کسی می‌دانست حاج رمضان کیست و چه مسوولیتی بر عهده دارد. الان هم گوشه‌نشین شده است: گوشه‌ی دنجی از حرم مطهر حضرت معصومه سلام‌الله‌علیها.
با این تفاوت که این‌بار در آسمان و زمین شناخته شده است.
رد پایش روی سجاده‌‌ای ساده، نشان می‌دهد که در آسمان چه اندازه شناخته شده است؛ و حجم جمعیت مشتاق شرکت کننده در تشییع پیکر پاکش نشان می‌دهد که چه اندازه بین مردم شناخته شده است.
همان اندازه که در گوشه‌نشینی دوران مسوولیتش اسرائیل را آزار می‌داد، گوشه‌نشینی الآنش هم اسرائیل را آزار خواهد داد. تازه، دستش بازتر شده است: شهید ایزدی قطعا قدرت بیشتری از حاج رمضان دارد.
سید طاهر جوادیان
جمعه | ۱۳ تیر ۱۴۰۴ | #قم
روایت قم
ble.ir/revayat_qom