چهار شنبه, 13 فروردین,1404

بعد عبور از گیت، تنها مشکلم نداشتن مهر بود. چفیه، سربند و عکس آقا را برداشتم، اما مهر را فراموش کردم. خدا خیر بدهد آن خانم عربی که کنارم نشسته؛ او چند مهر اضافه همراه داشت و جبران مافات کرد.

چهار شنبه, 13 فروردین,1404

وارد جمعیت شدیم. دختربچه‌های کوچک که چادر سر کرده بودند، بیشتر از همه توجه من را جلب می‌کردند. پسرم جانبازی را دید و گفت: «مامان این آقا چرا اینجوری راه میره؟»

چهار شنبه, 13 فروردین,1404

برای بازی نجات پرچم حداقل شش بچه می‌خواستم. دست پسر بچه‌های چفیه به شانه را گرفتم: «بیاید بازی.» - نه خاله کار داریم. به چند نفر دیگر گفتم. قبول کردند. رفتم داخل غرفه. آه از نهادم درآمد. دختر لباس صورتی رفته بود...

چهار شنبه, 13 فروردین,1404

روز به روز اوضاع بدتر می‌شود. الان در روستای طلوسه هستيم. تمام ارتباطات قطع شده. نمی‌دانیم اطرافمان چه اتفاقی می‌افتد به جز با یک دستگاه. صدای درگیری‌های اطراف هنوز تمام نشده.

سه شنبه, 12 فروردین,1404

این را تیتر کنید برسد به روزنامه‌ی کاخ سفید، برسد دست نتانیاهوی جنایت‌کار تا ببیند خون کودکان غزه، هزار مبارز آفریده.همه در خروشند، این معجزه‌ی یاران خداست.

سه شنبه, 12 فروردین,1404

یک ربعی از اذان گذشته بود ولی افطار کردیم. روز بعد خواستم بقیه‌ی کارها را انجام بدهم ولی چون با تعمیر کابینت باز آشپزخانه بهم ریخته بود. دوباره باید مرتبش می‌کردم بعد آشپزخانه به بزرگترین قسمت خانه رسیدم و با کمک همسرم مبل‌ها را جابجا کردیم و ...