جمعه, 26 بهمن,1403

مردم مؤمن و متدین محل مخالف این پاتوق‌ها بودند، تا اینکه شیخ نجفی به محله آستانه آمد. او به تک تک این پاتوق‌ها می‌رفت، با آن جوان‌ها که شاید علیه السلام هم نبودند نشست و برخواست می‌کرد، هم صحبت می‌شد، محبت می‌کرد دوست می‌شد.

جمعه, 26 بهمن,1403

خانم‌ها روی دو کنده زانو نشسته‌اند و در حال تمیز کردن مرغ برای شام هستند. قرار است شام زرشک پلو مرغ به سبک سیستان و بلوچستانی‌ها درست کنند، با ادویه‌های خاص خودشان. از خانم‌ها می‌پرسم: چند ساعت در راه بودید؟ می‌گویند: با اتوبوس ۱۸ ساعت. بی‌اختیار می‌گویم: ۱۸ ساعت؟!

جمعه, 26 بهمن,1403

ولین روایت منتشرشده‌ام به حادثه کرمان در ۱۳ دی ۱۴۰۲ برمی‌گشت. با کمک راهنمای عزیزم که حالا بیش از یک استاد برایم بود، آن را نوشتم و در کانال کرمان منتشر شد. وقتی بازخوردها را دیدم، فهمیدم قدرت کلمات چقدر زیاد است. همان‌جا بود که عزمم برای ادامه این راه جزم شد.

پنجشنبه, 25 بهمن,1403

آیا واقعا سالِ قبل هم چنین جمعیتی آمده بودند؟ جواب بله همهٔ آنها مرا متعجب کرد. به راستی مردم‌سالاری دینی است و تا وقتی مردم بمانند، انقلابِ جمهوری اسلامی ایران باقی می‌ماند. دلم می‌سوزد که سردْ شود شوقِ هم‌میهنانم. باید رسیدگی شود. تنها با وعده‌های پوچ ساکت می‌کنند آنها را.

پنجشنبه, 25 بهمن,1403

نمی‌دانم چرا شعارهای آتشین را گذاشته بودند برای آخر مجلس. از مذاکره ذلت و مردم با عزت می‌گفتند. دختر سبزه‌ای که در دستش پرچم ایران بود، با پدرش اردو حرف می‌زد. آفریقایی‌ و افغان هم بودند.