آرشیو محتوا - راوینا

از حال و احوالش در جنگ می‌پرسم

در تمام این روزها اصلاً هیچ قرابتی با حسّ ترس نداشته، چون به قدرت ایران اعتمادی فراتر از تصور داشته...

مرد خم شد و پرچم را برداشت. خیس بود. برد سمت لبانش و بوسیدش. پرچم "حیاتنا حسین" بود...

شهدا جونشون رو به خاطر فردای من دادن خجالت می‌کشم به خاطر درد دستم رو پایین بیاورم...

اومدم برای تشییع فرمانده‌ها. اومدم که شلوغ بشه نگن مردم پشت رهبر و فرماندهانش نبودن...

مگر همه جای وطن، ایران نمی‌شه؟» سوالش همچون صاعقه‌ای بود که بر قلبم نشست. چه پاسخی می‌توانستم بدهم؟

با شهید نسبتی دارید؟ لبخندی زد، تلخ و شیرین، و گفت: نه. اما این شهید، فرزند وطن است...