آرشیو محتوا - راوینا

مسابقهٔ انتقاد

«همین آدم تا قبل از این جنگ چیز دیگه‌ای می‌گفت و جور دیگه‌ای حرف می‌زد. ولی حالا از این رو به اون رو شده.»

برای کمک آمده‌ام و روایت آنچه بر سر فرزندان امام می‌آید. روایت ایستادگی این مردم.

تراس، پناه کوچکی بود برای حدیث، دختر هشت ساله‌ام. جایی برای بازی، خیال‌بافی و ساختن جهانی که خودش فرمانروایش بود. با لگوهایش شهر می‌ساخت...

در همان حال که چای تعارف می‌زد، گفت: فهمیدین که زلزله آمد...؟!

وقتی مامان روسری‌اش را سر می‌کند و می‌گوید: «خدا بزرگه» و آرام می‌رود بخوابد...

از کنارش که رد می‌شدم به صورتش نگاه کردم. راننده مردِ نحیفی بود با صورتی سرد و بی روح، که به جز روبرویش چیزی را نمی‌دید. جلویش که درآمدم...