آرشیو محتوا - راوینا

کروموزوم اضافه

پرسیدم: «پدر و مادرت کجان؟» با لبخند به تابوت شهید اشاره کرد: «بابام مُرده...»

خواهر من اینجا نشینید زیر دست و پا می‌مونید. برادر لطفاً از این قسمت رد نشید...

هنوز صدای آرام مجتبی در گوشم نجوا می‌کند. مجتبی رفت و سوار مرکب شهادت شد...

دکتر به‌پاس همه‌ی این سالیانی که خانواده‌‌اش غریبانه‌ زیستند، امروز بزرگترین "تشییع خانوادگی" را با رنگ شهادت برای‌شان مهیا کرد...

دم گوشش گفتم: هر وقت خسته شدی، بنر رو بیار پایین.

جنگه! طبیعیه که گاهی بترسم. اما پای سید علی خامنه‌ای و حرف‌هاش ایستادم...