آرشیو محتوا - راوینا

عروس لبنان

تقدیر پا به پای رضا عواضه آمده بود شیراز، بغل گوششان توی دانشگاه....

آن‌ها ساختمان را بمباران نکردند، اما برجی از درون سرم فرو ریخت. تکه‌های عظیمی از خاطرات در فضا پخش شد...

فشارخون علی خوب است. مادر دست می‌برد زیر بازوی علی و بلندش می‌کند: «خوابت میاد؟ پاشو مامان، بریم خونه»

دکترها مستاصل از نبود امکانات و عموی بچه که پیرمرد دنیا دیده‌ای بود به من می‌گفت زنده نمی‌ماند... بچه‌مان از گرسنگی از دست رفت.

ادر، دخترش را در این وضعیت دید. سراسیمه چادرش را سر کرد. بدون انکه ساق دست و جوراب و روسری بپوشد.او را بغل کرد و بدون کفش در خیابان دوید...

اگر خودش نگفته بود تپل است من جسارت نمی‌کردم...