سه شنبه, 09 اردیبهشت,1404

یادم می‌آید چند روزی است که دارند خانه همسایه را تخریب می‌کنند. دو طرف سرم را ماساژ می‌دهم. خواب از سرم پریده است. اما سستی و بی‌حالی‌اش توی تنم مانده است...

دوشنبه, 08 اردیبهشت,1404

مردی میانسال جلو رفت و بطری آب معدنی را باز کرد و مقداری آب روی صورت جوان پاشید. صدای جیغ زنی از پشت بیمارستان بلند شد همانجا که همیشه از اسمش می‌ترسیدم: سردخانه!

دوشنبه, 08 اردیبهشت,1404

گفت: «غم اینا یه طرف ماجراست غم پدر و مادرایی که از کرمانشاه، تهران و رشت زنگ میزنن یه طرف!» گفتم: «مگه هنوز کسی هم مفقوده!»

دوشنبه, 08 اردیبهشت,1404

توی سالن منتظر صدور برگ ترخیص بودم که یک دفعه باد شدیدی وزید و همه جا سیاه و تاریک شد. برای چند لحظه همه جا ساکت شد. هیچی نمی‌شنیدم...

دوشنبه, 08 اردیبهشت,1404

در ذهنم تصویر محوطه‌ی خالی از جمعیت دور زد. رسیدم در سازمان انتقال خون. ماتم برد. هنوز تا توی محوطه صف بود. «مگر می‌شد؟ اینها دیگر که بودند؟»

دوشنبه, 08 اردیبهشت,1404

با چشم‌های درشت براق شد توی صورتم و گفت: «آدم بود که با انفجار به هوا پرت می‌شد و دست و پا بود که این طرف و اون طرف می‌افتاد.»