دوشنبه, 22 اردیبهشت,1404

قبل از آنکه پارچه ساتن نقره‌ای رنگ روی پوستر را کنار بزنم، بهتِ شب حادثه بالگرد تا روز تشییع شهدای خدمت در قم، زیر و رو شدن اوضاع منطقه و‌ کشور همه جلوی نظرم ویراژ خوردند.

یکشنبه, 21 اردیبهشت,1404

آخرین بار که چنین قابی روی گوشی جلوی چشمانم نقش می‌بست، به مقصد نرسیده بودیم که هیچ، گویا اندازه‌‌ی چند سال نوری هم از آن فاصله گرفته بودیم؛ فاصله‌ی معمولی نه، فاصله‌ی اجتماعی توام با بهت و آه!

شنبه, 20 اردیبهشت,1404

پلاستیک‌هایی با نان ساندویچ. بوی خیارشور و سوسیس بندری در فضای خانه پیچیده بود و آدم را به اشتها می‌انداخت‌. روی مبل راحتی نشستم. آنجا هم مثل کافه رستوران عجله برای رساندن به موقع شام بود...

جمعه, 19 اردیبهشت,1404

چند روز بعد از سفر یه شب خواب دیدم شخصی که برام معلوم بود امام رضا (ع) هست بهم گفت تو باردار می‌شی و فرزندت دختر. اسمش رو معصومه بذار...

جمعه, 19 اردیبهشت,1404

نزدیک اذان بود. وضو گرفتم و رفتم. بی‌نوبت رفتم توی اتاق دکتر و حالم را شرح دادم. با خونسردی گفت: برو...

جمعه, 19 اردیبهشت,1404

دوستم ادامه داد: «من الان برم خونه به بچه‌های داداشم چی بگم؟ بگم باباتونو دیدم؟ ندیدم؟ مرده‌اس‌، زنده‌اس؟»