شنبه, 13 اردیبهشت,1404

باد کم‌ کم شروع شده بود صدای او بین هوهو باد به گوشم می‌رسید که: "در وضعیت عادی، ما کارکنان حفاظت با کارت تردد می‌تونیم به همه‌ قسمت‌های شرکت سر بزنیم اما الان همه‌چیز دست کمیته‌ی بحران حتی تردد" اما...

شنبه, 13 اردیبهشت,1404

اولین چیزی که بین حجم آتش و دود توجهم را جلب کرد طبیعت بی‌جان بود. قدم‌هایم را تندتر برداشتم. باید پلک می‌‌بستم و قبل از انفجار آنجا را تصور می‌کردم...

شنبه, 13 اردیبهشت,1404

جوان بسیجی ایستاده کنار ماشین قبل از او گفت: "ما از پایگاه بسیج ششصد دستگاه هستیم. از ساعات اولیه حادثه به فکر خدمت رسانی افتادیم. تامین آب خنک، نوشیدنی، وعده‌های غذایی و حتی میوه‌ی تمام نیروهای امدادی رو به عهده گرفتیم."

شنبه, 13 اردیبهشت,1404

نمی‌دانستم از آتش‌نشان‌های بندرعباس است یا از استان‌های همجوار. مهم این بود که با همه‌ی خستگی لبخند به لب داشت و آماده‌ی خدمت بود.

جمعه, 12 اردیبهشت,1404

اینجا دور از دریا! قایق بی‌بادبان دلم در تلاطم شنیدن و دیدن اخبار مختلف از حادثه انفجار تکه‌ای از جانم را می‌لرزاند.

جمعه, 12 اردیبهشت,1404

کلاه آتش‌نشانی را به جای بالشت زیر سرگذاشتیم و با همان لباس‌های تنمان دراز کشیدیم تا بعد از استراحت کوتاه دوباره برگردیم سر صحنه. همان وقت بچه‌ها سعی می‌کردند با خونواده‌هایشان تماس بگیرند و از دل نگرانی بیرونشان بیاورند.